مبارزات دانشجویی و مراحل عالی تر مبارزه
نوید مینایی
فعالین دانشجویی دانشگاه های تهران در حمایت از کارگران زندانی دست به اقدام بسیار مهم و جالبی زده اند. صندوق جمع آوری کمک مالی به همراه ارائه اطلاعاتی از کارگران زندانی. دانشجویان در این طرح برشور هایی تهیه کرده اند که در آن اطلاعاتی از کارگرانی که در مراسم اول می دستگیر شده اند "محمود صالحی، شیث امانی و صدیق کریمی" نوشته شده و با فروش این برشور ها کمک مالی جمع شده را به خانواده این کارگران اختصاص داده اند
"گام عملی جنبش دانشجویی برای حمایت از جنبش کارگری"، این تیتر اعلامیه ایست که در دانشگاه علامه برای توضیح این ابتکار دانشجویان نوشته شده است. گرچه دانشجویان در حمایت از جنبش کارگری از دو سه سال قبل اقداماتی کرده اند، مثلا در تجمعات دانشجویی سال هاست که با شعار "جنبش دانشجویی متحد جنبش کارگری" یا در پلاکارد هایشان از اعتراضات کارگری حمایت کرده اند (که مشخصا با حمایت از اعتراضات کارپران پتروشیمی نمود یافت )، ولی طرح جمع آوری کمک مالی و اطلاع رسانی این حمایت و همبستگی را وارد مرحله جدید کرده است
معمولا مشکلات مالی یکی از گره گاه های اساسی کارگران برای اعتراضات و ادامه اعتصابات شان است و همواره این عامل محدود کننده کارگران بوده است. کارگرانی که در محیط زیست و کار خود با سیستم سرمایه داری در حال مبارزه هستند و در عین اینکه باید در جامعه سرمایه داری زندگی کنند و در ساختار موجود کار کنند، باید با مالکین ابزار تولید و نمایندگان آنان یعنی دولت سرمایه داری مبارزه ایی روزمره را پیش ببرند. یکی از کارهای مهمی که فعالین جنبش گارگری باید همواره در دستور کارشان داشته باشند برطرف کردن این مشکل اساسی برای مبارزه طبقه کارگر است. بر پا کردن صندوق اعتصاب از رایج ترین فعالیت هاییست که برای پیشبرد امر مبارزه طبقه کارگر باید صورت بگیرد
ولی این حرکت دانشجویان دانشگاه های تهران از برخی لحاظ بسیار مهم تر از کمک صرفا مالی به کارگران است. این را باید در متن وضع موجود جامعه ایران و مشخصات مبارزات کارگری و دانشجویی در ایران بررسی کرد. کمک مالی دانشجویان در فضایی صورت می گیرد که مبارزه طبقاتی در ایران به اوج خود نزدیک می شود و زمان تعیین تکلیف با ساختار موجود فرا رسیده است. برای بررسی بهتر باید به جنبش طبقه کارگر و اعتراضات دانشجویی در ایران مختصرا نگاهی انداخت
طبقه کارگر در ایران در حالی که توسط قانون کار نوشته و نانوشته جمهوری اسلامی تحت شدید ترین وضعیت استثماری و بهره کشی قرار دارد و جمهوری اسلامی با تمام توان و استفاده از نیروهای سرکوبگرش تلاش می کند تا کارگرانی خاموش با کار ارزان از طبقه کارگر ایران بسازد و می خواهد با قراردادهای سفید امضا و قراردادهای موقت هرگونه اتحاد و تشکلی را در نطفه خفه کند و از هیچ جنایتی در در این راستا فروگذار نیست، در این حال اعتصابات کارگری و اعتراضاتشان در سال به هزاران عدد می رسد، با اعتراض و اعتصاب خود حقوق حقه خود را تا جایی که بتوانند از حلقوم کارفرما و سرمایه دار بیرون می کشند و مراسم روز جهانی کارگر با شکوهی برگزار می کنند. کارگران در تلاشند تا تشکل ها و شورای مستقل خود را تشکیل دهند و در مقابل سرمایه داری به قدرت اتحاد خود واقفند. طبقه کارگر ایران علیرغم همه سرکوبگری و سبوعیت حکومت و با همه فقر و زندگی سخت و مشقت باری که حکومت به او تحمیل کرده است، در صدد ایجاد نهاد های مستقل کارگری، برپایی اعتراضات و اعتصابات خود است، رهبران عملی و شناخته شده و محبوب خود را دارد و یک لحظه مقهور حکومت سرمایه داری خشن اسلامی نشده است، به هیچ وجه چهره درمانده و گرفتار در چنگ سرمایه و مایوس از خود نشان نداده است، این را آمار چند هزار اعتصاب کارگری در سال نشان می دهد
در طرف دیگر آن بخشی از اعتراضات اجتماعی که به نام "جنبش دانشجویی" شناخته می شود و توسط جوانان در دانشگاه ها پیش می رود، همین خصوصیات را دارد از خود نشان می دهد. علیرغم شدید ترین سرکوب ها و خشن ترین برخوردهای نیروهای امنیتی حکومت با فعالین دانشجویی، دانشجویان در ایران اعتراض و اعتصاب خود را تعطیل نمی کنند، برای "آزادی و برابری " برای ساختن دنیایی که محورش انسانیت باشد یک دم از اعتراض و مبارزه کوتاه نمی آیند. در مقابل انواع سناریو های غیر کارگری و ضد انسانی می ایستند و آلترناتیوی انسانی را علم می کنند و در مقابل بربریت موجود سوسیالیسم را می گذارند
نتیجه بخشی از این مبارزات در این طرح کمک و اطلاع رسانی به کارگران زندانی خود را نشان می دهد. از جمله همبستگی و هم سرنوشتی کارگران و دانشجویان و همه بخش های جامعه در این طرح خود را نشان می دهد. در نوشته های دانشجویانی که مبتکر و مجری این طرح هستند نکات بسیار جالبی هست که به این امر اشاره دارد. ولی نکته دیگری که قابل ذکر است عقب نشینی نیروهای سرکوبگر حراست و کمیته های انضباطی در مقابل این حرکت بسیار رادیکال دانشجویان است. برخورد بسیار محاقظه کارانه حراست و بسیج با این طرح و وحشت از گسترش اعتراضات دانشجویی نشان از عقب نشینی عمومی حکومت در مقابل اعتراضات مردمی دارد. به جرات می توان گفت اگر اعتراضات اخیر دانشجویی در مقابل سرکوبگری های حکومت در دانشگاه ها نبود، حراست و بسیج کوچک ترین شکی در سرکوب این حرکت دانشجویان نمی کردند. و این خود یعنی عملی بودن گام های بعدی برای جنبش دانشجویی، این یعنی تغییر توازن قوا به نفع بخش معترض جامعه که باید گام های بعدی مبارزه را سریعا در دستور کار بگذارد
این حرکت رادیکال دانشجویان تهران می تواند و باید الگوی سایر دانشجویان دانشگاه های ایران باشد، دانشگاه هایی که در چند ماه گذشته اعتراضات رادیکال و مبارزات جانانه ایی داشنه اند، دانشجویانی که توانسته اند با اتحاد و همبستگی خود از جمله قوانین اسلامی را از دانشگاه ها جمع کنند و دوستان زندانی خود را آزاد کنند و .... باید در این حرکت سهیم شوند و همبستگی هرچه بیشتری میان اعتراضات جنبش کارگری و دانشجویی و معلمان و زنان به وجود بیاورند. البته مشابه این طرح و حمایت از دانشجویان زندانی نیز باید توسط کارگران اجرا شود. باید هر تعرضی به هر بخشی از جامعه توسط حرکتی منسجم و متحد از طرف همه بخش های معترض جامعه پاسخ بگیرد و در ادامه این همبستگی و اتحاد برای ساختن دنیایی بهتر گام های بعدی مبارزه را برداشت
"گام عملی جنبش دانشجویی برای حمایت از جنبش کارگری"، این تیتر اعلامیه ایست که در دانشگاه علامه برای توضیح این ابتکار دانشجویان نوشته شده است. گرچه دانشجویان در حمایت از جنبش کارگری از دو سه سال قبل اقداماتی کرده اند، مثلا در تجمعات دانشجویی سال هاست که با شعار "جنبش دانشجویی متحد جنبش کارگری" یا در پلاکارد هایشان از اعتراضات کارگری حمایت کرده اند (که مشخصا با حمایت از اعتراضات کارپران پتروشیمی نمود یافت )، ولی طرح جمع آوری کمک مالی و اطلاع رسانی این حمایت و همبستگی را وارد مرحله جدید کرده است
معمولا مشکلات مالی یکی از گره گاه های اساسی کارگران برای اعتراضات و ادامه اعتصابات شان است و همواره این عامل محدود کننده کارگران بوده است. کارگرانی که در محیط زیست و کار خود با سیستم سرمایه داری در حال مبارزه هستند و در عین اینکه باید در جامعه سرمایه داری زندگی کنند و در ساختار موجود کار کنند، باید با مالکین ابزار تولید و نمایندگان آنان یعنی دولت سرمایه داری مبارزه ایی روزمره را پیش ببرند. یکی از کارهای مهمی که فعالین جنبش گارگری باید همواره در دستور کارشان داشته باشند برطرف کردن این مشکل اساسی برای مبارزه طبقه کارگر است. بر پا کردن صندوق اعتصاب از رایج ترین فعالیت هاییست که برای پیشبرد امر مبارزه طبقه کارگر باید صورت بگیرد
ولی این حرکت دانشجویان دانشگاه های تهران از برخی لحاظ بسیار مهم تر از کمک صرفا مالی به کارگران است. این را باید در متن وضع موجود جامعه ایران و مشخصات مبارزات کارگری و دانشجویی در ایران بررسی کرد. کمک مالی دانشجویان در فضایی صورت می گیرد که مبارزه طبقاتی در ایران به اوج خود نزدیک می شود و زمان تعیین تکلیف با ساختار موجود فرا رسیده است. برای بررسی بهتر باید به جنبش طبقه کارگر و اعتراضات دانشجویی در ایران مختصرا نگاهی انداخت
طبقه کارگر در ایران در حالی که توسط قانون کار نوشته و نانوشته جمهوری اسلامی تحت شدید ترین وضعیت استثماری و بهره کشی قرار دارد و جمهوری اسلامی با تمام توان و استفاده از نیروهای سرکوبگرش تلاش می کند تا کارگرانی خاموش با کار ارزان از طبقه کارگر ایران بسازد و می خواهد با قراردادهای سفید امضا و قراردادهای موقت هرگونه اتحاد و تشکلی را در نطفه خفه کند و از هیچ جنایتی در در این راستا فروگذار نیست، در این حال اعتصابات کارگری و اعتراضاتشان در سال به هزاران عدد می رسد، با اعتراض و اعتصاب خود حقوق حقه خود را تا جایی که بتوانند از حلقوم کارفرما و سرمایه دار بیرون می کشند و مراسم روز جهانی کارگر با شکوهی برگزار می کنند. کارگران در تلاشند تا تشکل ها و شورای مستقل خود را تشکیل دهند و در مقابل سرمایه داری به قدرت اتحاد خود واقفند. طبقه کارگر ایران علیرغم همه سرکوبگری و سبوعیت حکومت و با همه فقر و زندگی سخت و مشقت باری که حکومت به او تحمیل کرده است، در صدد ایجاد نهاد های مستقل کارگری، برپایی اعتراضات و اعتصابات خود است، رهبران عملی و شناخته شده و محبوب خود را دارد و یک لحظه مقهور حکومت سرمایه داری خشن اسلامی نشده است، به هیچ وجه چهره درمانده و گرفتار در چنگ سرمایه و مایوس از خود نشان نداده است، این را آمار چند هزار اعتصاب کارگری در سال نشان می دهد
در طرف دیگر آن بخشی از اعتراضات اجتماعی که به نام "جنبش دانشجویی" شناخته می شود و توسط جوانان در دانشگاه ها پیش می رود، همین خصوصیات را دارد از خود نشان می دهد. علیرغم شدید ترین سرکوب ها و خشن ترین برخوردهای نیروهای امنیتی حکومت با فعالین دانشجویی، دانشجویان در ایران اعتراض و اعتصاب خود را تعطیل نمی کنند، برای "آزادی و برابری " برای ساختن دنیایی که محورش انسانیت باشد یک دم از اعتراض و مبارزه کوتاه نمی آیند. در مقابل انواع سناریو های غیر کارگری و ضد انسانی می ایستند و آلترناتیوی انسانی را علم می کنند و در مقابل بربریت موجود سوسیالیسم را می گذارند
نتیجه بخشی از این مبارزات در این طرح کمک و اطلاع رسانی به کارگران زندانی خود را نشان می دهد. از جمله همبستگی و هم سرنوشتی کارگران و دانشجویان و همه بخش های جامعه در این طرح خود را نشان می دهد. در نوشته های دانشجویانی که مبتکر و مجری این طرح هستند نکات بسیار جالبی هست که به این امر اشاره دارد. ولی نکته دیگری که قابل ذکر است عقب نشینی نیروهای سرکوبگر حراست و کمیته های انضباطی در مقابل این حرکت بسیار رادیکال دانشجویان است. برخورد بسیار محاقظه کارانه حراست و بسیج با این طرح و وحشت از گسترش اعتراضات دانشجویی نشان از عقب نشینی عمومی حکومت در مقابل اعتراضات مردمی دارد. به جرات می توان گفت اگر اعتراضات اخیر دانشجویی در مقابل سرکوبگری های حکومت در دانشگاه ها نبود، حراست و بسیج کوچک ترین شکی در سرکوب این حرکت دانشجویان نمی کردند. و این خود یعنی عملی بودن گام های بعدی برای جنبش دانشجویی، این یعنی تغییر توازن قوا به نفع بخش معترض جامعه که باید گام های بعدی مبارزه را سریعا در دستور کار بگذارد
این حرکت رادیکال دانشجویان تهران می تواند و باید الگوی سایر دانشجویان دانشگاه های ایران باشد، دانشگاه هایی که در چند ماه گذشته اعتراضات رادیکال و مبارزات جانانه ایی داشنه اند، دانشجویانی که توانسته اند با اتحاد و همبستگی خود از جمله قوانین اسلامی را از دانشگاه ها جمع کنند و دوستان زندانی خود را آزاد کنند و .... باید در این حرکت سهیم شوند و همبستگی هرچه بیشتری میان اعتراضات جنبش کارگری و دانشجویی و معلمان و زنان به وجود بیاورند. البته مشابه این طرح و حمایت از دانشجویان زندانی نیز باید توسط کارگران اجرا شود. باید هر تعرضی به هر بخشی از جامعه توسط حرکتی منسجم و متحد از طرف همه بخش های معترض جامعه پاسخ بگیرد و در ادامه این همبستگی و اتحاد برای ساختن دنیایی بهتر گام های بعدی مبارزه را برداشت
No comments:
Post a Comment